Wie vorige week genoten heeft van de rittenkoersen Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico moet zaterdag zeker afstemmen op Milaan-Sanremo. La Primavera, die met zijn 293 km de langste eendagskoers is op de internationale wielerkalender, is immers de echte aanhef van de (lente)klassiekers. De voorbije weken mochten de klassieke renners zich nog verstoppen achter hun kopmannen, maar deze keer moeten ze allemaal uit hun schulp kruipen.
De favorieten voor winst? Door het uitvallen van Julian Alaphilippe, Sonny Colbrelli en Caleb Ewan blijven er met debutant Tadej Pogačar, Wout Van Aert en Mads Pedersen drie topfavorieten over. Of gaat de zege naar een onverwachte gast? Afspraak op Bingoal om te wedden op Milaan-Sanremo en geniet van alle andere wielrennen weddenschappen!
Zijn er wijzigingen aan het parcours?
De Capo Mele, de Capo Cervo, de Capo Berta, de Cipressa en de Poggio di Sanremo zijn er als vanouds bij op het traject van Milaan naar de mondaine badstad Sanremo. Maar na een afwezigheid van twee jaar maakt de Passo del Turchino opnieuw zijn intrede in Milaan-Sanremo. In de beginjaren van de koers was de Passo del Turchino een afgrijselijk sneeuwmonster die de renners soms te voet moesten bedwingen, maar intussen heeft de 530 meter hoge heuvel zijn rol als scherprechter moet afgeven aan de Cipressa en de Poggio.
De Cipressa met zijn stijgingspercentage van 4,1% over een afstand van 5,6 km is prutswerk voor de echte klimmers, maar het is wel de perfecte barometer voor de sprinters. De mannen die hier moeten passen, zullen immers ook tekortkomen op de legendarische Poggio. Op zich stelt de Poggio, die gemiddeld 4% stijgt gedurende 3,7 km, niet veel voor maar na zes uur fietsen zal de beklimming zeker in de kleren kruipen. En zoals elk jaar is het onmogelijk om te voorspellen wat het peloton in petto heeft zodra de top op 169 meter boven zeeniveau werd bereikt. Kan één waaghals wegrijden? Gaan enkele renners een alliantie aan? Of zal er gesprint worden in een omvangrijk groepje?
Knoopt Italië weer aan met de zege?
In de jaren 90 en begin jaren 2000 waren de Italianen nog ietwat dominant in la Classissima. In 1993, 1994, 2003 en 2006 konden de tifosi zelfs een volledig Italiaans podium toejuichen. Maar intussen hebben de thuisrijders de controle over hun eigen koers moeten afstaan aan een rits buitenlanders. In de laatste 15 edities was Vincenzo Nibali de enige Italiaan die kon winnen (2018) en het podium haalde (2012). Dit jaar was het eigenlijk van moeten voor Italië, want met Sonny Colbrelli en Matteo Trentin er stonden twee Italiaanse kandidaat-winnaars te drummen voor een zege in Milaan-Sanremo. Maar de afgelopen dagen moesten ze allebei forfait geven en hun afwezigheid is een serieuze streep door de rekening voor de Italianen. Giacomo Nizzolo, Alessandro Covi, Damiano Caruso en Filippo Ganna zijn vooral outsiders voor de eindwinst.
Vorig jaar eindigden Colbrelli, Trentin en Nizzolo respectievelijk 8e, 12e en 18e en deze prestatie evenaren wordt een onmogelijke opdracht voor de Italiaanse renners. De druk zal vooral op de schouders terechtkomen van Nizollo, die in het Belgische openingsweekend vijfde eindigde in Kuurne-Brussel-Kuurne.
Met Drone Hopper-Androni Giocattoli, Bardiani CSF Faizanè en Eolo-Kometa kregen liefst drie Italiaanse ProTeam-ploegen een wildcard voor Milaan-Sanremo, maar ze zullen wellicht geen rol van betekenis kunnen spelen.
Wie is de sprinters te slim af?
Milaan-Sanremo stond lange tijd bekend als een wedstrijd waarin de sprintersploegen alles controleerden om hun spurtbommen te kunnen lanceren op de Via Roma. Maar de laatste jaren is Milaan-Sanremo uitgegroeid tot een internationale happening waar punchers, liefhebbers van heuvelklassiekers en zelfs klassementsrijders hun ding kunnen doen. De erelijst van de laatste jaren, waar Michal Kwiatkowski (2017), Julian Alaphilippe (2019), Wout Van Aert (2020) en Jasper Stuyven (2021) op prijken, is daar het beste bewijs van.
Topfavoriet Pogačar, die dit jaar al de UAE Tour, Strade Bianche én Tirreno-Adriatico won, kan de traditie van de voorbije jaren voortzetten. Met zijn team UAE Team Emirates heeft de Sloveen al een plan klaarliggen om sprinters zoals Peter Sagan en Fabio Jakobsen op de Poggio uit te schakelen. En de mannen die op hun beurt Pogačar moeten neutraliseren zijn Tom Pidcock, Michael Matthews en Søren Kragh Andersen. En wat mogen we van Mathieu van der Poel verwachten, die na maanden blessureleed zijn comeback maakt in het peloton? De Nederlander eindigde vorig jaar vijfde en moet ooit in staat zijn om de lenteklassieker te winnen, maar zaterdag zal hij niet opgewassen zijn tegen renners die al honderden wedstrijdkilometers in de benen hebben.
Welke Belgen moeten zich tonen?
Tim Declercq: out. Yves Lampaert: out. Jasper Stuyven: out. Niet dat ze daar bij zijn ploeg Trek – Segafredo rekening mee hielden, maar Stuyven kon zomaar de eerste renner worden sinds Eric Zabel (winnaar 2000 en 2001) die twee keer op rij Milaan-Sanremo wint. Maar wegen ziekte staat Stuyven dus niet aan de start in Milaan. Blijven over: Philippe Gilbert, Jasper Philipsen, wiens ploeg Alpecin-Fenix wellicht de kaart Van der Poel zal trekken, en vooral Van Aert.
De kopman van Jumbo-Visma weet hoe hij de wedstrijd naar zijn hand moet zetten en waar hij het verschil kan maken. En dat is een groot voordeel ten opzichte van Pogačar, die pas voor het eerst deelneemt aan de Italiaanse eendagskoers. In de vorm waarin Van Aert momenteel verkeert en met de hulp van Primož Roglič, kan hij op de Cipressa en de Poggio het hele peloton doen ontploffen. Pogačar is gewaarschuwd.