Zondagmiddag zal het leven In Vlaanderen – en in mindere mate in de rest van België – even stilstaan. Iets voor 16 uur, wanneer de renners de laatste rechte lijn ingaan richting Oudenaarde, zullen er niet minder dan twee miljoen Belgen voor hun televisie gekluisterd zijn om de toekomstige winnaar van de 105e Ronde van Vlaanderen naar de overwinning te schreeuwen. Flashback naar vijf beklijvende edities van de laatste zestig jaar.
Afspraak op Bingoal om te wedden op de Ronde van Vlaanderen en geniet ook van alle andere wielrennen weddenschappen!
De branie van Merckx (1969)
Het peloton heeft het blijkbaar gehad met Eddy Merckx, die de etappezeges in de Giro, de Vuelta en de Tour de France aan elkaar rijgt en de belangrijkste eendagswedstrijden domineert. Merckx is dus niet verwonderd dat zijn tegenstanders hem van bij de start het kopwerk laten doen. Op 73 kilometer van Meerbeke demareert de Kannibaal in wat een legendarische solo blijkt te zijn. Ploegleider Lomme Driessens schreeuwt hem nog toe dat hij helemaal zot is geworden. Maar het antwoord van Merckx laat niet veel aan de verbeelding over: Kus mijn kloten, ik rijd gewoon door. De Italianen van Salvarini, Molteni en Filotex zetten nog een klopjacht in, maar Merckx is al gaan vliegen.
Felice Gimondi, die op dat moment al de drie grote rondes achter zijn naam heeft staan, eindigt op meer dan vijf minuten van Merckx. Een groepje met Marino Basso en Merckx’ ploegmaat Bernard Van De Kerckhove, strandt op 8 minuten. Merckx moest daarna wel zes jaar wachten op zijn tweede zege in de Ronde.
De tranen van Van Hooydonck (1989)
Het palmares van de 22-jarige Edwig Van Hooydonck zit al redelijk vol wanneer hij in 1989 aan de start staat van de Ronde van Vlaanderen. De jaren daarvoor had hij al de Brabantse Pijl, de Grote Prijs Eddy Merckx, het eindklassement in de Ruta del Sol en Kuurne-Brussel-Kuurne gewonnen. Het is dus geen verrassing wanneer hij op dertien kilometer van het einde, in de gietende regen en in zijn kenmerkende stijl, zijn kompanen lost op de Bosberg. Ondanks aandringen van een achtervolgend groepje waarin onder andere Herman Frison en Marc Sergeant zitten, houdt Van Hooydonck 22 seconden over aan de finish in Meerbeke. De renner van Superconfex-Yoko-Colnago barst meteen in tranen uit en op het podium trakteert hij het volk op een tweede stevige huilbuil. Heel Vlaanderen is getuige van het aangrijpende tafereel en ze sluiten hun nieuwe held spontaan in de armen.
Twee jaar later zou Van Hooydonck zijn straffe stoot op de Bosberg netjes overdoen, maar deze keer blijven de tranen uit. Zijn krachttoer op de Bosberg levert hem de bijnaam ‘Edy Bosberg’ op.
De schreeuw van de Leeuw (1998)
De paniek op het gezicht van Andrea Tafi is goed leesbaar wanneer hij aan Patrick Lefevere doorgeeft dat Johan Museeuw, de kopman van de ploeg, net gevallen is. Museeuw verbijt te pijn en op de Paterberg test hij eigenhandig de weerstand van zijn concurrenten. Even later haalt hij samen met Andreï Tchmil de Franse vluchter Frédéric Guesdon terug en met een machtige versnelling op Ten Bosse schudt hij iedereen uit het wiel. Peter Van Petegem probeert nog aan te sluiten, maar ook hij beseft dat Museeuw gewoon te sterk is. Drie jaar daarvoor kon de vedette van Mapei pas toeslaan op de Muur van Geraardsbergen, maar deze keer ligt iedereen al veel vroeger tegen het canvas. Met dank ook aan ploegmaat Franco Ballerini, die een laatste aanval van Michele Bartoli perfect weet te counteren. De ‘Leeuw van Vlaanderen’ rijdt solo over de streep en wordt dankzij zijn derde overwinning in Meerbeke mederecordhouder in de Ronde.
Het motortje van Cancellara (2010)
Op 4 april 2010 doet Fabian Cancellara zijn bijnaam Spartacus alle eer aan. De Zwitser had weken op voorhand aangekondigd dat hij zou knallen in de Ronde en hij houdt woord. Op vijftien kilometer van de finish plaatst hij een snedige versnelling op de Muur van Geraardsbergen waar zijn metgezel Tom Boonen geen antwoord op heeft. Cancellara vliegt over de kasseien terwijl Boonen moet passen en al spartelend het hoogteverschil van 68 meter probeert te overbruggen. Aan de top van de Muur is het verschil tussen de twee renners zo groot dat heel Vlaanderen medelijden heeft met Tornado Tom.
Jaren later beschuldigde Boonen zijn ex-collega van mechanische doping. Kortom: de Zwitser zou op de Muur met een fiets gereden hebben waar een motortje in verstopt zat. De beschuldigingen werden nooit hard gemaakt en zowel bij de believers als non-believers behoort de zege van Cancellara tot het collectieve geheugen.
De jas van Sagan (2017)
Zou het trio Peter Sagan – Greg Van Avermaet – Oliver Naesen tot aan het wiel van Philippe Gilbert zijn geraakt mochten ze tijdens de tweede beklimming van de Oude Kwaremont niet ten val zijn gekomen door een rondslingerende jas? Niemand zal daar ooit een zinnig antwoord op kunnen verzinnen. Met de hulp van Tom Boonen, die in zijn laatste Ronde van Vlaanderen 37e zou eindigen, en Matteo Trentin werd Gilbert bij de eerste lus perfect afgezet aan de voet van de Oude Kwaremont. En voor Gilbert was het daarna een koud kunstje om op 55 kilometer van de finish een beslissende aanval op te zetten. Na een offensiefje die hij iets over halfweg de koers had ingezet en een solorit met onderweg negen beklimmingen, is Gilbert zonder meer de verdiende winnaar van een bewogen klassieker.