De 29e editie van de Premier League wordt voor het derde jaar op rij een gevecht tussen Liverpool en Manchester City. Oftewel Jürgen Klopp versus Pep Guardiola. In tegenstelling tot de voorbije jaren zal de titel niet gaan naar de ploeg met het meeste talent. Nee, het is de ploeg die zonder kleerscheuren de blessuregolf overleeft en het best omgaat met lege stadions die zich tot kampioen zal kronen. En ook dit seizoen is Bingoal dé plaats om te wedden op de Premier League.
Liverpool heeft een dubbele missie: de twintig landstitels van Manchester United evenaren en voor het eerst sinds 1984 een tweede kampioenschap op rij winnen. Ook zonder zijn absolute kopman Virgil van Dijk zijn de Reds favoriet om hun titel te verlengen. Mogen we de opponenten van Liverpool aanraden om het boek ‘Hoe Liverpool verslaan voor dummies’ te kopen? Zelfs Guardiola heeft nog geen modus operandi gevonden om Klopp voortdurend te grazen te nemen. Voor aanvang van het seizoen had Guardiola 9 van zijn 20 duels verloren van Klopp en dat is veruit de slechtste balans van de Spanjaard tegenover een collega.
En toch is Manchester City niet helemaal kansloos. Op voorwaarde dat Kevin De Bruyne hetzelfde niveau haalt als vorig seizoen en dat Sergio Agüero eindelijk blessurevrij is. In dat geval zullen de andere clubs uit de Big Six tevreden moeten zijn met de restjes. In een competitie met twee patsers als Liverpool en Manchester City is het geen schande om the best of the rest te willen zijn.
London calling
In Londen zien ze met lede ogen aan hoe de clubs uit Noord-Engeland hun machtsbasis aan het uitbreiden zijn. Maar bij Arsenal, Tottenham en Chelsea zullen ze wellicht beseffen dat ze de kloof met Liverpool en Manchester City niet meteen kunnen dichten. Sinds de titel van Chelsea in 2017 strandden de Londense clubs telkens op minstens 20 punten van de kampioen.
Underachiever Arsenal zal alles uit te kast moeten halen om niet voor het 5e jaar op rij verstoken te blijven van de Champions League. En Tottenham, dat Gareth Bale op huurbasis ophaalde bij Real Madrid en meer dan 100 miljoen euro spendeerde aan nieuwe spelers, moet zonder schroom zijn plek in de top 4 opeisen. Maar van de drie Londense clubs heeft Chelsea in theorie het grootste potentieel. Frank Lampard moet gewoon de juiste formule vinden om het talent van nieuwkomers Thiago Silva, Kai Havertz, Hakim Ziyech en Timo Werner te laten samenvloeien in het collectief.
En wat met Manchester United? Zolang Edinson Cavani, Marcus Rashford en Bruno Fernandes blijven scoren, zal manager Ole Gunnar Solskjær de gebreken van zijn verdediging kunnen wegmoffelen. Maar meer dan een Europa League-ticket zit er helaas niet in voor de Mancunians.
Welke subtopper pakt Europees ticket?
Subtoppers Leicester City, Everton, Wolverhampton en Southampton zullen de strijd aangaan met Arsenal en Manchester United voor de laatste Europese plaatsen. Vooral bij Leicester City zijn de verwachtingen hooggespannen na de vijfde plaats van vorig seizoen. Manager Brendan Rodgers liep in 2014 een trauma op bij Liverpool na het mislopen van de titel door het fameuze slippertje van Steven Gerard, maar na een ommetje bij Celtic is hij weer alive and kicking. Een herhaling van de krachttoer van 2016 is quasi onmogelijk. Maar het team van Dennis Praet, Timothy Castagne en Youri Tielemans kan voor de verrassing zorgen.
Voor clubs als Fulham, West Ham, Burnley en West Brom wordt het zaak om rond Kerstmis uit de gevarenzone te blijven. Tijdens die periode, waarin de wedstrijden kort op elkaar volgen, zetten de ploegen traditioneel hun ‘operatie redding’ in.
Wie rondt de kaap van de 30 doelpunten?
De strijd om de topschutterstitel kan voor het eerst in jaren een Engels onderonsje worden. De protagonisten heten Dominic Calver-Lewin, Jamie Vardy, Patrick Bamford, Harry Kane, Ollie Watkins, Callum Wilson en Danny Ings. Of gaan de usual suspects Mohamed Salah, Sadio Mané, Pierre-Emmerick Aubameyang met de hoofdprijs lopen?
De vraag is ook of iemand er in zal slagen om de mythische grens van 30 doelpunten te halen. De voorbije tien seizoenen werd die kaap slechts door vier spelers gerond: Mohamed Salah (32 goals, 2017-2018), Harry Kane (30 goals, 2017-2018), Luis Suarez (31 goals, 2013-2014)) en Robin van Persie (30 doelpunten, 2011-2012). Aan het tempo waarop nu gescoord wordt, valt het zeker niet uit te sluiten dat er dit seizoen
In de eeuwige ranglijst van de topschutters zal Sergio Agüero dit seizoen wellicht over Andy Cole (187) springen. Harry Kane staat stevig in de top tien en heeft Robbie Fowler (163 goals) en Jermaine Defoe (162 goals) in het vizier. Hoewel Jamie Vardy in bloedvorm verkeert, mag hij dit seizoen hoogstens de 15e plaats van Robbie Keane (126 goals) ambiëren.
Eindelijk succes voor een Engelse manager?
Doet de naam Howard Wilkinson een belletje rinkelen? Wellicht niet. De man won in 1992 met Leeds United de laatste editie van de First Division. Wat zich daarna voltrok zou elke Engelse voetbalfan koude rillingen moet bezorgen: sinds de lancering van de Premier League in het seizoen 1992-1993 won geen enkele Engelse manager de titel. Van 1888 tot 1992 was de First Division nochtans het exclusieve speelterrein van Engelse en Schotse managers. Nu zijn het vooral de niet-Britten die de Premier League Trophy aan elkaar doorgeven. Denk maar aan Arsène Wenger (3), José Mourinho (3), Pep Guardiola (2), Carlos Ancelotti (1), Roberto Mancini (1), Manuel Pellegrini (1), Claudio Ranieri (1) Antonio Conte (1) en laatst nog Jürgen Klopp (1). Alex Ferguson (13) en Kenny Dalglish (1) houden de Britse eer voorlopig hoog. Maar de kans is bijzonder klein dat de Premier League dit seizoen naar een Engelsman gaan. Op uitzondering van Frank Lampard zijn alle managers van de Bix Six namelijk buitenlanders. De meeste supporters zullen er zich niets van aantrekken, maar de Engelse puristen zullen stiekem hopen dat good old Frank de hegemonie van de buitenlanders doorbreekt.