Een week voor het uitbreken van de Champions play-off krijgen we met Standard – Genk een aardige voorproef in de finale van de Croky Cup. Na hun spetterende triomftocht voor de winterstop had iedereen verwacht dat Club Brugge een van de finalisten zou zijn, maar voor het tweede seizoen op rij moest Philippe Clement zijn droom om de dubbel te winnen opbergen. En daar zullen ze bij Genk en Standard zeker niet rouwig om zijn.
Objectief bekeken is het geen verrassing dat beide ploegen de finale haalden: sinds de eeuwwisseling kwamen Standard en Genk respectievelijk vijf en vier keer op bezoek in de Heizel om de bekerfinale te beslechten. En zondag zullen ze voor de derde keer tegenover elkaar staan in de finale. In 2000 deelde Genk een pak slaag uit aan Standard (4-1) en in 2018 mochten de Luikenaars de beker mee naar huis nemen na een krappe 1-0 overwinning.
Bij Anderlecht en Antwerp zullen ze ook met een half oog naar de finale kijken, want bij winst van Genk zijn ze sowieso verzekerd van deelname aan Europees voetbal volgend seizoen. Helpt Genk zijn rechtstreekse concurrenten in de Champions play-off aan een Europees ticket? Of eindigt Standard een woelig seizoen met een positieve noot? Afspraak op Bingoal om te wedden op de finale van de Croky Cup en geniet van alle andere voetbal sportweddenschappen.
Standard in het voordeel?
Op basis van hun recente onderlinge duels begint Standard als favoriet aan de bekerfinale. Sinds 2015 speelden de twee ploegen twintig keer tegen elkaar en de Luikenaars kunnen een uitstekend rapport voorleggen met negen overwinningen en amper vier nederlagen. Standard is intussen vijf wedstrijden ongeslagen tegen de Limburgers en de laatste drie bekerduels draaiden ook telkens in het voordeel van de Rouches uit. Bij de Luikenaars ligt de bekeroverwinning van 2018 tegen Genk, dankzij de winning goal van Renaud Emond in de eerste verlenging, nog vers in het geheugen. Wie ontpopt zich bij Standard deze keer tot de held van de bekerfinale? Jackson Muleka, die met zijn doelpunt Club Brugge eruit kegelde in de kwartfinales? Of haalt Selim Amallah zijn creativiteit boven om Standard naar een hoger niveau te tillen?
Het gevaar Onuachu
Paul Onuachu klokte af op 29 doelpunten en hij kroonde zich daarmee tot topschutter in de reguliere competitie. De rijzige Nigeriaan kwam wel een doelpunt te kort om de mythische grens van 30 doelpunten te bereiken. Josip Weber blijft met 31 stuks in de seizoenen 1992 – 1993 en 1993 – 1994 dus recordhouder wat betreft het aantal gemaakte doelpunten sinds de introductie van het profvoetbal in België.
Onuachu heeft bewezen dat hij altijd en overal kan scoren. In de beker maakte de Nigeriaanse reus het verschil door het enige doelpunt te scoren tegen STVV en Genk op weg te helpen naar de finale met een vroeg doelpunt in de halve finale in Anderlecht. Maar ondanks zijn neus voor doelpunten kon hij dit seizoen niet helemaal overtuigen in de topduels. De Nigeriaanse international maakte minstens een goal in 21 van zijn 33 duels in de Jupiler Pro League, maar hij kwam geen enkele keer tot scoren tegen Club Brugge, Anderlecht en Standard. Sinds zijn transfer naar Genk vorig seizoen scoorde hij in competitieverband nog nooit tegen de drie traditionele topclubs. Lukt het in zijn vijfde duel tegen de Rouches eindelijk om de netten te doen trillen?
De wraak van Leye
Wat Mbaye Leye dit seizoen meemaakte, was niets minder dan een rollercoaster. In juni van vorig jaar vertrok de Senegalees in onderling overleg bij Standard en zes maanden later maakte hij vanuit het niets zijn comeback op Sclessin als T1. Zijn eerste weken als trainer waren een voltreffer: Standard pakte dertien op vijftien en in die vijf duels werd er maar liefst dertien keer gescoord. Maar daarna slaagde Leye er nooit in om Standard bovenin te laten meedraaien en van buitenaf begon de kritiek alleen maar aan te zwengelen.
De bekerparcours die Leye aflegde, maakte veel goed. Al hing de kwalificatie voor de volgende ronde vaak aan een zijden draadje. Behalve in de eerste ronde tegen Seraing (1-4) hadden de Luikenaars tegen Kortrijk, Club Brugge en Eupen telkens aan een doelpunt genoeg om verder te bekeren. De eerste prijs wenkt voor Leye. Op voorwaarde dat hij zijn offensieve compartiment bestaande uit João Klaus, Jackson Muleka, Selim Amallah en Michel-Ange Balikwisha aan de praat krijgt.
Het gelijk van Van den Brom
Tot vorige week claimde John van den Brom dat Genk nog in de running was voor de titel. Door de nederlaag op de Bosuil moesten de Limburgers nog voor de start van de play-offs de handdoek in de ring gooien. Want zelfs met zijn briljante trio Junya Ito – Paul Onuachu – Theo Bongonda zal Genk zijn achterstand van tien punten op Club Brugge nooit meer goedmaken. Het tweede Champions League-ticket grijpen is wel een realistisch doel voor Genk en in combinatie met een gewonnen bekerfinale zouden de manschappen van Van den Brom een geslaagd seizoen achter de rug hebben.
Maar met dit Genk weet je nooit waar je uitkomt. Bij zijn aanstelling liet Van den Brom met Genk het beste voetbal in België zien, maar vanaf begin januari tot eind februari ging de Nederlander ook zes keer onderuit in de competitie in elf duels. In die periode kon Genk enkel de drie punten pakken tegen Eupen (1-4) en Zulte Waregem (3-2). Onderweg schakelde Van den Brom over van een driemans- naar een viermansverdediging die uitsluitend samengesteld is uit Zuid-Amerikanen en dat resulteerde in een aantal fraaie resultaten tegen een aantal middenmoters. Nu moet Van den Brom bewijzen dat hij geen faalangst heeft en dat hij het ook kan waarmaken in de topduels.